فهرست مطالب:

در طول دوره کلاسیک کنسرتو سولو توسعه یافت؟
در طول دوره کلاسیک کنسرتو سولو توسعه یافت؟
Anonim

کنسرتو یک فرم محبوب در دوره کلاسیک (تقریباً 1750-1800) بود. سه حرکت داشت - دو حرکت بیرونی سریع و یک حرکت میانی غنایی آهسته. کنسرتو کلاسیک cadenza را معرفی کرد، یک قطعه سولوی درخشان دراماتیک که در آن سولیست می نوازد و ارکستر مکث می کند و سکوت می کند.

آیا کنسرتو در دوره کلاسیک اختراع شد؟

کنسرتو، همانطور که به این شیوه مدرن فهمیده می شود، در دوره باروک در کنار کنسرتو گروسو، که گروه کوچکی از سازها را در تضاد با بقیه سازها قرار می داد، پدید آمد. ارکستر.

چه زمانی کنسرتو سولو اختراع شد؟

کنسرتو سولو کنسرتویی است که در آن یک تک نواز توسط یک ارکستر همراهی می شود. این رایج ترین نوع کنسرتو است. این ساز در دوره باروک (حدود 1600-1750) به عنوان جایگزینی برای کنسرتینو سنتی (گروه تکنوازی سازها) در کنسرتو گروسو سرچشمه گرفت.

این کنسرتو اولین بار کجا ساخته شد؟

اولین اثر حاوی نام "کنسرتو" در ونیز در سال ۱۵۸۷ با عنوان Concerti di Andrea et di Gio منتشر شد. جبرئیلی. کنسرتوهای کلیسا (concerti da chiesa) و کنسرتوهای مجلسی آوازی (دوربین کنسرتی دا)، که سپس به عنوان آثاری صرفاً ابزاری توسط تورلی اقتباس شدند، در قرن هفدهم توسعه یافتند.

کنسرتو کلاسیک چه تفاوتی با کنسرتو باروک دارد؟

در حالی که کنسرتو گروسو باروک دارای دو یا چند تک نواز بود و قطعات ارکستری با دقت ادغام شده بودند، کنسرتو سولو کلاسیک دارای یک تک نواز فردی پر زرق و برق بود - و قطعات ارکستر همراهی پس زمینه معمولی.

توصیه شده: